عشق و دلبستگی هر چه عمیقتر باشد امتحانات را سخت-تر میگیرد ...

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 عشق و دلبستگی هر چه عمیقتر باشد امتحانات را سخت-تر میگیرد ... 

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید  

خداوند به یکى از پیامبران وحى کرد: که فردا صبح اول چیزى که جلویت آمد بخور! و دومى را بپوشان ! و سومى را بپذیر! و چهارمى را ناامید مکن ! و از پنجمى بگریز! پیامبر خدا صبح از خانه بیرون آمد. در اولین وهله با کوه سیاه بزرگى روبرو شد، کمى ایستاده و با خود گفت : خداوند دستور داده این کوه را بخورم . در حیرت ماند چگونه بخورد! آنگاه به فکرش رسید خداوند به چیز محال دستور نمى دهد، حتما این کوه خوردنى است . به سوى کوه حرکت کرد هر چه پیش مى رفت کوه کوچکتر مى شد سرانجام کوه به صورت لقمه اى درآمد، وقتى که خورد دید بهترین و لذیذترین چیز است .
از آن محل که گذشت طشت طلایى نمایان شد. با خود گفت : خداوند دستور داده این را پنهان کنم . گودالى کند و طشت را در آن نهاد و خاک روى آن ریخت و رفت . اندکى گذشته بود برگشت پشت سرش را نگاه کرد دید طشت بیرون آمده و نمایان است . با خود گفت من به فرمان خداوند عمل کردم و طشت را پنهان نمودم .
سپس با یک پرنده برخورد نمود که باز شکارى آن را دنبال مى کرد. پرنده آمد دور او چرخید. پیامبر خدا با خود گفت : پروردگار فرمان داده که این را بپذیرم . آستینش را گشود، پرنده وارد آستین حضرت شد. باز شکارى گفت : اى پیامبر خدا! شکارم را از من گرفتى من چند روز است آنرا تعقیب مى کردم .
پیامبر با خود گفت : پروردگارم دستور داده این را ناامید نکنم . مقدارى گوشت از رانش برید و به او داد و از آن محل نیز گذشت ناگاه قطعه گوشت گندیده را دید، با خود گفت : مطابق دستور خداوند از آن باید گریخت .
پس از طى مراحل به خانه برگشت شب در خواب به او گفتند: ماءموریت خود را خوب انجام دادى . آیا حکمت آن ماءموریت را دانستى و چرا چنین ماءموریتى به شما داده شد؟ پاسخ داد: نه ! ندانستم . گفتند: اما منظور از کوه غضب بود. انسان در هنگام غضب خویشتن را در برابر عظمت خشم گم مى کند. ولى اگر شخصیت خود را حفظ کند و آتش ‍ غضب را خاموش سازد عاقبت به صورت لقمه اى شیرین و لذیذ در خواهد آمد. و منظور از طشت طلا عمل صالح و کار نیک است ، وقتى انسان آن را پنهان کند خداوند آن را آشکار مى سازد تا بنده اش را با آن زینت و آرایش دهد، گذشته از این که اجر و پاداشى براى او در آخرت مقدر کرده است . و منظور از پرنده ، آدم پندگویى است که شما را پند و اندرز مى دهد، باید او را پذیرفت و به سخنانش عمل کرد. و منظور از باز شکارى شخص نیازمندى است که نباید او را ناامید کرد. و منظور از گوشت گندیده غیبت و بدگویى پشت سر مردم است ، باید از آن گریخت و نباید غیبت کسى را کرد.
 

عکس، تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی

عشق کجا؟ ما کجا؟

  بسم الله الرحمن الرحیم  

عشق کجا؟ ما کجا؟

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید

 

 زهره بیدار شد وُ ماه کنارش بنشست / چشم در چشم نهادند و دو دست اندر دست
 ماه گستاخ و مهاجم ، خشن وُ غـُره کنان / زهره آرام وُ خجل ، نورفشان؛ دیده-ی مَست
سپر ماه، محافظ شده از تیر بلا / تا بدو باز خورد هرچه نگاه غیر است
 شب که گسترد سیاهی، تو شدی نورفشان / عشق خورشید شد وُ ظلمت شب را بگسست
 زهره خوابید ولی ماه نشست وُ بیدار / تو مپندار که از فکرت معشوق بـِــَرست
 صبح شد، بانگ خروس از دل باغ آمد باز / بچه آهو ز دل دره به کوهی برجست
 گاو آهسته به دامان دَمن رفت، وُ زاغ / بر بلندای سپیدار، چه زیبا بنشست!
 گل به شبنم شده آراسته و بلبلکان / نغمه ها ساز نمایند به بالا وُ به پست
 هرکجا می نگرم عشق و صفا هست و خلوص / غیر یک جا که فسادش به تمامی دربست!
 آدمیزاده فسادافکن وُ پُررو وُ دَغل / چهره جام جهان را به فسادش می خَست
 تو مکن شکوه ز ایام، که ایام نکو است / هر بدی هست، یقین دان رَد پا از ما هست
 

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی

عشق یعنی ازدواج عاشقانه، زندگی عاشقانه، یا؟ ...

 

 

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 لینک عکسها

 عشق یعنی ازدواج عاشقانه، زندگی عاشقانه، یا؟ ... 

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید

 تلـخ از شیرین لبان خوش می‌شود / خـار از گلـزار دلـکــش مــی‌شـــود
 ای بسـا از نـازنینـان خـارکـــش / بـر امیـد گلـعـــذاری مــــــاه وَش
 ای بسا حمّال گشته پشت ریـش / از بــرای دلبــر مَهــــروی خویـش
 کـرده آهنگـر جمـال خـود سیـاه / تـا کـه شـب آیــد ببوسـد روی ماه
خواجه تا شب بر دکانی چار میخ/ زانکه سروی در دلش کرده است بیخ
 تـاجـری دریـا و خشکـی می رود / آن بــه مهـر خـانـه‌شینـی مـی‌دود
 هـر کـه را با مـرده سـودایی بـود / بـر امیـد زنــــده سیمــایـی بــود
 آن دروگـر روی آورده بـه چـــوب / بـر امیـد خـدمـت مهـروی خــوب

 «مثنوی مولوی»

 ندا حبیبی ، کارشناسی ارشد جامعه شناسی :

 (((خلاصه متن))) : امروز فقط می خواهیم درباره بمبارانِ رسانه ایِ «اگر عشق را تجربه نکردی، پس خیلی بدبختی!» صحبت کنیم. جریانی که به خاطر ارائه مضامین جذاب و آنچنانی از عشق، خواسته یا ناخواسته به مخاطب القا می کند که اگر در زندگی، موهبتِ عشق را با حواشیِ پرسوز و گداز و فراز و نشیب های به یاد ماندنی اش تجربه نکرده، یک اتفاق بسیار مهم و یک کیفیت غیرقابل توصیف را از دست داده است؛ موهبتی که ارزش دارد برای تجربه اش، برخلاف عقل و عرف، «ریسک» کند تا از کاروانِ عشاق سینه سوخته فیلم ها، سریال ها، شعر و قصه ها و شبکه های اجتماعی عقب نماند. عشق یک اتفاق است نه انتخاب. قرار نیست همه عاشق شوند. قرار هم نیست هر عشقی به وصال منجر شود. می شود عاشق شد و از مسیرش با کمک خانواده اقدام کرد و در عقل را هم تخته نکرد. اما مشکل اینجاست که وقتی رسانه ها عشق را به خاطر جذابیت محتوایی در ذهن مخاطب فرو می کنند دخترانِ جوان به امید آمدن کسی که در قلبشان آتشفشانی به پا کند، خواستگارهای خوبشان را رد می کنند یا پسران جوان به امید دیدن دختری که دلشان را از جا بکند، گزینه های خوب دور و برشان را ندیده می گیرند و مردان و زنانِ میانسال، بعد از ده دوازده سال زندگیِ خوب که حاصل یک انتخاب معقول و یک ازدواج سنتی بوده، احساس خسران و زیان می کنند. نظر شما چیست؟
شعر و ادبیات مان هم پر است از عاشقانه های پرسوز و گداز. از عاشقانه های کلاسیک که لطیف بودند تا اشعار نسبتا تیره امروز. کار به جایی رسیده که حتی برخی شاعرانِ مذهبی و آیینی و اجتماعی مان هم برای عقب نماندن از قافله رسانه ها، به اشعار عاشقانه رو آورده اند و هر کتاب و مجله ای را که باز می کنی، با انبوه عاشقانه های بعضا بی سر و ته مواجه می شوی که از فرطِ تکرار ایده ها، حســـــابی روی اعصابند.
 خاصیت شبکه های اجتماعی مجازی این است که همه چیز خواسته، یا ناخواسته اغراق شده ارائه می شود، از جمله عشق و ارتباط عاشقانه. و این یکی، آنقدر خوش رنگ و لعاب تصویر می شود که اگر دلت به داشتنِ چنین حال و هوایی گرم نباشد، حسابی کم می آوری و اگر حال و هوایی معمولی داشته باشی، از خودت خجالت می کشی که چرا شکست عشقی نخوردی؟!
در گذشته (نه چندان دور تا همین بیست سال پیش)، آدم ها برای الگوبرداری های اخلاقی و روش های زندگی رجوع می کردند به پدر و مادر، اقوام، ریش سفیدها، یا در نهایت آموزگار، همسایه و هم قطاران سنی و صنفی. اما این روزها، با گسترش چشمگیر وسایل ارتباط جمعی، این غول های رسانه ای هستند که به افراد الگوهای زیستن می آموزند، رفته رفته تعریف «نقش های اجتماعی» نیز دستخوش تغییر می شود و ما با تعاریف جدیدی از مفاهیم بشری رو به رو می شویم که می تواند بسیار آسیب زا باشد.
صدای زنگ تلفن خانه شان که به صدا در می آید بعد از دقایقی جنجال به پا می شود، خواستگاری سنتی شده است واژه ممنوعه ذهنش. دختران هم سن و سالش یا در کوچه و خیابان، یا در دانشگاه و محل کار عاشق شده اند و بعد کار به ازدواج کشیده است. چرا عشق به سراغ او نمی آید؟ تا چند روز دیگر می شود یک خانم بیست و نه ساله که عشق به سراغش نیامده و تنها مانده است. سرنوشتش چه خواهد شد؟
 در واقع رسانه برای همه افراد با خصوصیات کاملا متفاوت، نسخه ای یکسان می پیچد! حال کافی است رسانه های مذکور راه خطا بروند؛ جماعت همرنگ و هم آهنگ می شوند با حجمی از اشتباهات پی در پی. تاکید و تشویق بی محابای رسانه ها به تجربه عشق به عنوان یک مفهوم هیجان انگیز که انسان را از روزمرگی ها نجات می دهد در هر سن و موقعیتی، توانسته، باعث از میان رفتن قبح خیانت های زناشویی، عادی سازی روابط جنسی در سنین پایین و هم چنین کاهش اعتماد به نفس و رضایت از زندگی در میان کسانی که از قول این رسانه ها عاشق نشده و ازدواج کرده اند بشود.
نیمه های شب است و خانواده؛ کوچک و بزرگ نشسته اند پای سریال ایرانی. دختر و پسر قهرمانان عاشق پیشه ای هستند که به دلایل زمینی و فرا زمینی! به وصال یکدیگر نرسیده اند، حالا پس از سال ها یکدیگر را یافته اند و قصه پر غصه فراق شان می شود نمک نمکدان تهی تلویزیون برای ساختن ذائقه مخاطب. همچنان که رسانه ملی در کشور ما به خاطر برخی اشتباهات در رده های میانی و بالادستی نتوانسته است مفهوم عشق را در مرتبه اصلی اش یعنی آنچه که بزرگان تاریخ پرورانده اند، برای مخاطب بازنمایی کند، شبکه های اجتماعی و هم چنین سریال ها و مجموعه های تلویزیونی ماهواره ای توانسته اند بخش عظیمی از تفکر اجتماعی افراد جامعه ما را شکل بدهند. شکاف نسلی که به علل مختلف در جامعه ما به وجود آمده، نیز ناخودآگاه به الگوبرداری جوانان از این محتواها کمک کرده است.
خاله خانم عشق را تجربه کرده است و می گوید عشق همان چیزی بوده که در چهل و شش سال زندگی با همسرش جاری بوده است و این عشق را در هم قدمی و هم دلی به سوی هدفی مشترک می داند. می گوید همسرم را اصلا قبل از جاری شدن صیغه عقد ندیدم! اما لحظه لحظه زندگی، در میان خوشی ها و ناخوشی ها عشق را دیدم که همان سایه خدا بر زندگی مان بود.
اگر مفهوم عشق مبتنی بر کمال و بالندگی انسان و پیشرفت روحی او باشد، حتما فرآیندی تدریجی و مستمر است. هر آن چه که در لحظه ای (به مانند عشق های آتشین رمان ها و سریال ها) به وجود آید ممکن است در لحظه ای نیز از بین برود. می توان به معیارهای عقلانی اعتماد کرد و یک زندگی را شروع کرد بعد از آن عاشق شد و عاشقانه زندگی کرد. زندگی عاشقانه بر پایه معیارهای درست، دچار ملالتی نمی شود که عشق و عاشقی میانسالی با همکار و منشی و... بخواهد آن را نجات(!) بدهد.
پیشرفت های فنی و ارتباطی بشر باعث شده انسان ها به جای تعامل مستمر با یکدیگر، به الگوهایی مجازی و بی پایه و اساس پناه ببرند. الگوهایی که در زندگی اکثر افراد نه تنها قابل پی ریزی نیست بلکه ضررهای جبران ناپذیر بر آن ها وارد می آورد.

 متن کامل

 عکس وَ تدوین :  عـبـــد عـا صـی