بسم الله الرحمن الرحیم
زمانی که از فرزندان مان درخواست هایی داریم که با شرایط، رشد و مهارت های
مورد نیاز اکتسابی تعریف شده برای سن آنان تناسب نداشته باشد، توقع بیش از
حد انتظار از آن ها داریم.
والدینی که از فرزند خود توقع گرفتن نمره۲۰ از تمام امتحانات را دارند این
ذهنیت را در دانش آموز ایجاد می کنند که باید نمره ۲۰ بگیرد تا همواره مورد
قبول و احترام باشد.
از آن جا که دانش آموز همیشه نمی تواند بهترین باشد، کم کم اعتماد به نفس
خود را از دست داده، برای هر امتحانی بسیار مضطرب شده، درصورت نگرفتن نتیجه
مورد نظر پرخاشگر و تندخو خواهد شد. اگر والدین از فرزندان خود توقع بیش از
حد و نامتناسب با سن، میزان رشد و مهارت های تعریف شده در شرایط سن آنان
داشته باشند به مرور فرزندان در واکنش های خود آثار و نشانه های ناسازگاری
را بروز خواهند داد. ناتمام رها کردن کار و بازی، ناآرامی هنگام غذا
خوردن نافرمانی، دعوا کردن با بچه های دیگر، بروز مشکلات گفتاری، بی
احتیاطی و نسنجیده عمل کردن، زیاد حرف زدن، خرابکاری لوازم و اسباب بازی از
فرط استفاده غیر اصولی، آزار و اذیت دیگران، نرفتن به رختخواب و لجبازی.
باید بدانیم قرار نیست فرزند ما با فردی مقایسه شود و همیشه بهترین باشد
بلکه قرار است از درس خواندن لذت ببرد و تلاش کافی برای رشد و پیشرفت خود
را داشته باشد و بداند بین دوست داشته شدن و نمره، ارتباطی وجود ندارد. بنابراین دانش آموزی که نمره ۱۵ گرفته و تمام تلاش خود را کرده است باید از
رفتار و گفتار خانواده متوجه شود تلاش او برایشان کافی است و نیازی به
گرفتن نمره 20 نیست.
او به تدریج خواهد آموخت چیزی باعث افتخار است که برای آن تلاش کرده و زحمت
کشیده باشد و پس از هر شکستی، بیشتر تلاش خواهد کرد.
عکس، وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی