عالـِم احمق وَ پادشاه مادام العمر ...

  بسم الله الرحمن الرحیم  

  عالـِم احمق وَ پادشاه مادام العمر ...

 _ میگن که تو یکی از عالم-ترین مردم این کشورها هستی!؟

 _ شاید که بآشم ، از حرف وُ عمل بشر میشه اینو فهمید.

 _ اگه اینطوره که میگی ، بگو که چطور می-تونم تا زنده-م پادشاهی کنم ، بعد از منم پسرآم به سلطنت برسن.

 _ این که میخوای نشدنی نیس ، ولی سخته وُ راه وُ روشآیی داره.

 _ من مرد سختی وُ جنگم ...

 _ مرد سختی وُ صبر بد نیس ، اما جنگ-طلبی کارتو خیلی سخت-تر میکنه. جنگ طلبی بدون ظلم نمیشه ، ظلم هم آفت ریشه-ی حکومته.

 _ مثلا تا چه حد لطمه میزنه.

 _ انقدر که حساب وُ کتاب دقیقی نداره.

 _ خب ، کمتر ظلم میکنم ...

 _ شاید این راه بهتری باشه ، وزیر وُ وکیل وُ داروغه وُ گمآشته-هات چی؟

 _ همه-شون تحت ِ امر خودم هستن.

 _ هیچ فکر کردی که مقام وُ قدرت رو اگه مهار نکنی ، خیلی زود فساد میآره؟

 _ نمیذاریم کار به اونجاها بکشه ... هر فاسدی رو با دَم ِ تیغ از بین می-بَریم.

 _ حالا اگه این فاسد ، پسرت باشه ، فامیلت باشه ، رفیقت باشه ، یا اصلا شخص خودت باشه چیکار میکنی؟

 _ به هیچ کس رحم نمیکنم! ...

 اگه خودت باشی چی ی ی؟

 _ خودم؟ خودم ، خودم! پآ آ دشآم ... از این سامورایآی دیوونه نیستم که «هاراگیری» کنم! ...

 _ ولی شرط اصلی حکومت پاینده ، اینه که همه چیز رو از خودت شروع کنی.

 _ آخه عالـِم احمق! خودم پادشآم. کی گفته تو عالم بزرگی هستی!؟ آ آ آی جلا آ آد ... 

 

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی