بسم الله الرحمن الرحیم  

وبلاگ  موسوی، سیدعبدالجواد، خبرآنلاین : این که هر چندوقت یک بار عکس عده ای ارنعوت که شکل و شمایلی خوفناکی را روی بدن هایشان خالکوبی کرده اند و صورت و دیگر اعضای نه چندان شریفشان پر است از رد زخم قمه و چاقو، در رسانه ها به نمایش بگذاریم چه چیزی را نشان می دهد؟ اقتدار نیروهای انتظامی را؟ قاطعانه می گویم خیر!
این کار از بس تکرار شده است که دیگر نه تنها از آن اقتدار نیروهای امنیتی استنباط نمی شود که از قضا سرکنگبین موجب صفرا شده است و مخاطب در این مانورهای قدرت هیچ قدرتی مشاهده نمی کند. مگر می شود هر چند ماه یک بار این همه آدم گردن کلفت را که مزاحم جان و مال و ناموس مردم هستند خِرکش کنید و بیاورید در معابر عمومی به نمایش بگذارید و بعد هم تحویل قوه قضاییه بدهید و باز هم روز از نو و روزی نو؟ با عرض معذرت از نیروهای زحمت کش انتظامی احتمالاتی را که با دیدن این تصاویر که حالا دیگر خیلی تکراری شده اند به ذهن متبادر می شوند می نویسم تا شاید خردمندی را به تامل وا دارد و در این دور باطل تجدید نظری بفرماید.
دیدن این تصاویر چند گزینه را به ذهن القا می کند.
۱- این سرزمین پر است از اراذل و اوباش و اگر تا قیامت بزنند و ببندند از تعداد آن ها کاسته نخواهد شد.
۲- زمینه های جرم و جنایت آن قدر در این دیار گهربار فراوان است که شما هر چه قدر هم قهر و غضب به کار گیرید باز هم نمی توانید از تعداد اراذل و اوباش بکاهید. شما هر چه قدر هم آن ها را با دستبند قانون راهی حبس و بند کنید در گوشه و کنار این شهر عده دیگری راه اسلاف خود را ادامه می دهند و همانند اژدهای هفت سر هر سری که از آن ها قطع کنید چند سر دیگر به جای آن سر می روید.
۳- شاید برادران نیروی انتظامی به وظایف خود به صورت تام و تمام عمل می کنند اما کوتاهی از قوه قضاییه است که بلافاصله آن ها را آزاد می کند و زحمت برادران نیروی انتظامی را دو چندان می کند و از آن جایی که ما در سرزمین تفکیک قوا به سر می بریم هر کس باید کار خودش را بکند. یعنی نیروی انتظامی کار خودش را و قوه قضاییه هم کار خودش را و به کسی هم دخلی ندارد که برای آن یکی تعیین تکلیف کند.
۴- شاید هم هیچ کدام این ها نیست. یعنی این برادران اراذل و اوباش همیشه یک عده محدود هستند، با آن ها قرار دارد بسته اند که هرچند وقت یک بار جلوی دوربین حاضر شوند و مثل بچه آدم در پوزیشین های مختلف ژست بگیرند تا عکاس های محترم از آن ها عکس بگیرند و در اختیار رسانه ها قرار دهند و ...الخ.
این ها که گفتم فرضیاتی است که ممکن است به ذهن هر کسی برسد علتش هم این است که ما در برخورد با اراذل و اوباش سالیان سال است که به یک شیوه برخورد می کنیم و دیگر این شیوه ها کسی را قانع نمی کند و به تعبیر شاعر عادت به هر دوا که کنی بی اثر شود. مردم حق دارند بپرسند چرا با این همه برخوردهای قاطعانه چنان که شاید و باید اتفاق خاصی رخ نمی دهد و هم چنان صفحه حوادث روزنامه ها جولانگاه اراذل و اوباشی است که برای مردم مزاحمت ایجاد می کنند. شاید هم اصلا چاره کار در این بزن و ببندها نیست و شاید هم در کنار این بزن و ببندها خیلی کارهای دیگر باید صورت می داده ایم که نداده ایم. غرض این که صرف چاپ و انتشار مشتی تصویر که نشان می دهد یک عده آدم شرور را به بند کشیده اند این روزها خیلی کسی را خوشحال نمی کند.

  بسم الله الرحمن الرحیم  

عبرت نیوز: زهرا مهاجری-لیلا افشار- برنامه پر سرو صدا و جنجالی و البته مخاطب پسند "صندلی داغ"، بعد از چند سال و البته با وقفه های متعدد به کار خود پایان داد ولی خاطره هایش از یاد نرفت.علاوه برآن،صندلی داغ مانند همه برنامه های اینچنینی، پشت صحنه ای پررنگ تر و حاشیه ای جالب تر از متن اصلی داشت.
شاید اولین و کلیشه ای ترین سوال برای مخاطبان صندلی داغ این باشد که بدانند ایده اولیه ساخت برنامه چطور به ذهن تهیه کنندگان رسیده. آن هم در سال هایی که برنامه هایی به این صورت خیلی رایج نبودند. آخوندی در جواب این سوال به سال ها قبل می رود و می گوید: "من قبل از انقلاب خبرنگار مجله دختران و پسران بودم. وقتی برای مصاحبه پیش آدم های معروف می رفتم، همیشه برایم جالب بود بدانم چطور زندگی می کنند. منتها در آن زمان جرات این که سوالات خصوصی از آن ها بپرسم را نداشتم ...

تهیه کننده برنامه صندلی داغ دو سه برنامه دیگر را هم مثال می زند که ضبط شد اما پخش نشد. آخوندی می گوید: دو سه برنامه ضبط کردیم که در آن، مهمانها حرف های خوبی نزدند. در ارتباط با شغلشان حرف می زدند و ما احساس کردیم این برنامه شخصیت این آدم را خراب می کند و ما بنا نداریم که کسی را خراب کنیم  ...
برنامه ای که از ...  ضبط شد، بنا به دلایلی هیچ وقت پخش نشد. اما این دلایل برعکس قبلی ها، دلیل فنی و یا محتوایی تیم تولید نبود. تهیه کننده صندلی داغ ماوقع را تشریح می کند: روزی که ایشان را دعوت کردیم، قرار بود ساعت 8 شب بیایند که 11 آمدند. لباس ژنده ای پوشیده بودند . شروع کردیم به ضبط برنامه. آقای کاردان مجری برنامه بود. آن زمان این شایعه مطرح شده بود که ... می خواهد فرهنگسراها را تبدیل به حسینیه کند! توی سوال چهارم یا پنجم بود که این را مطرح کردیم و ایشان به شدت عصبانی شد و نزدیک بود با کاردان دعوا کند. میان داری کردیم و گفتیم که این فقط یک سوال بود و اگر درست نیست، میتوانید بگویید که شایعه است و تکذیبش کنید.
دیگر از آن به بعد، از آن لطافت اول برنامه و مهربانی و لبخندهای همیشگی ایشان خبری نبود و سایر سوالات را با تندی جواب دادند. حتی آن قدر عصبی بودند که صورتشان تیک پیدا کرده بود. ما آن قسمت ها را درآوردیم و دور ریختیم چون اصلی در صندلی داغ داشتیم و آن اصل این بود که بازی می بایست برد برد می بود. یعنی هم مهمان ببرد و هم بیننده. قصد تحقیر مهمان را نداشتیم و دوست نداشتیم بیننده را هم تمسخر کنیم.
برنامه که آماده شد، ایشان گفتند بفرستید آن را ببینم. قرار ما با مهمان ها این بود که هیچ سوالی را به آن ها نمی دهیم ؛اما این فرصت را می دهیم که بعد از تمام شدن برنامه و مونتاژ شدنش آن برنامه مونتاژ شده را ببینند و آن بخشی را که نمی پسندند حذف کنیم.
 ما دوباره از نو همه برنامه را مونتاژ کردیم و نظراتشان را اعمال کردیم. برنامه را به شبکه دادیم که پخش کنند اما با تعجب دیدیم از شبکه با ما تماس گرفتند و گفتند که برنامه ... پخش نمی شود، یک برنامه دیگر جایگزین کنید! دلیلش را پرسیدیم . گفتند که از دفتر مدیر شبکه گفته اند که پخش نشود.
پیگیری که کردیم متوجه شدیم ... راضی نیست که برنامه پخش شود. من خیلی عصبانی شدم از این برخورد. چون دوبار برنامه مونتاژ شد و یک تیم چندین ساعت معطل کار ایشان ماند و در آخر هیچ! به موبایل ... زنگ زدم و گفتم  شواهد قضیه نشان می دهد که شما می خواهید کاندیدای ریاست جمهوری شوید! او عصبانی شد و گفت که چه کسی این حرف را زده؟ گفتم احساس من می گوید که شما به همین دلایل نگذاشتید برنامه پخش شود؛ نگاه هایی که مشاور شما داشتند یک نگاه ژورنالیستی، انتخاباتی و تبلیغاتی بود. پلان های بسته شما که لباس های خوبی تنتان نبود را اصرار داشتند که در بیاوریم و رعایت زاویه دوربین و نور و رنگ و همه نشان می داد که دید انتخاباتی در میان است.
البته شواهد دیگری هم برای این گمانه زنی من وجود داشت. مثلا همان زمان کیهان عکس هایی از ایشان چاپ می کرد که دارند ...
در هر حال مشاوران ایشان تشخیص داده بودند که این برنامه در آینده به ضرر ایشان تمام می شود و نگذاشتند برنامه پخش شود. اما پیش بینی ما درست بود و ...
منبع : خبرآنلاین 1394/3/16 

  بسم الله الرحمن الرحیم  

جناب حجت‌الاسلام آقای دکتر حسن روحانی دامت برکاته
رئیس جمهور محترم

با اهداء سلام و آرزوی توفیق الهی بیشتر برای جناب‌عالی و همکاران، به استحضار می‌رساند همایش «دولت، ملت، همدلی و همزبانی» در کرج که از دو ماه پیش توسط «کانون همبستگی دانشجویان و دانش‌آموختگان» برای روز پنجشنبه 7/3/94 تدارک دیده شده بود و از اینجانب و آقایان توکلی، موسوی لاری، حبیبی و اصغرزاده دعوت به عمل آمده بود و لااقل این بنده به سختی و با اصرار کانون مذکور پذیرفتم، به علت مخالفت و تهدید امام جمعه کرج و یک نهاد نظامی و یکی از نمایندگان کرج و به دنبال آن سستی و بی‌مسئولیتی و عقب‌نشینی استاندار البرز و فرماندار کرج لغو شد. گفته بودند «اگر این همایش برگزار شود بدتر از شیراز می‌کنیم و قلم پایشان را می‌شکنیم» و متأسفانه استاندار و فرماندار هم به جای آنکه بگویند ما طبق قانون با شما برخورد می‌کنیم تسلیم قانون‌شکنان شدند.
اداره درست کشور منوط به این است که مقامات و نهادهای مختلف در کار یکدیگر دخالت نکنند. امام جمعه یا نهاد نظامی یا نماینده مجلس و مانند اینها نباید در این گونه امور و به طور کلی در امور اجرایی دخالت کنند و الاّ هرج و مرج و حکومت ملوک‌الطوایفی پدید می‌آید. حادثه شیراز نیز ناشی از همین معضل و سستی مسئولان اجرایی استان بود.
از جناب‌عالی به عنوان رئیس جمهور که مطابق اصل صد و سیزدهم قانون اساسی مسئول اجرای قانون اساسی هستید سؤال می‌کنم این وضعیت در دولت شما تا کی قرار است ادامه پیدا کند و برخی استانداران و فرمانداران سست عنصر به جای اجرای قانون به اجرای اوامر دوستان نادان انقلاب بپردازند.
قبول دارم که همیشه فشارها بر دولتهایی که قصد اجرای کامل قانون اساسی را دارند بیشتر است و این تهدیدها و اعمال محدودیتها مثلا در دولت سابق نبود و در نتیجه فضای آزادی بیان در این دولت بسته‌تر است، اما این عذر برای توجیه وضع موجود قابل پذیرش نیست زیرا مردم با توجه به شعارها و وعده‌های جناب‌عالی به شما رأی دادند و همراهی مسئولان اجرایی با طرفداران خفقان را در این دولت برنمی‌تابند.
اگر برای لغو یک برنامه بگویند در صورت حضور این فرد یا افراد در این شهر مردم شهر با هم درگیر می‌شوند پس برنامه لغو می‌شود، قابل قبول است اما این که مقامات و نهادهای حکومتی، خود بگویند اگر فلان برنامه اجرا شود ما به هم می‌ریزیم و استاندار و فرماندار هم بترسند و کوتاه بیایند و آرمان بزرگ انقلاب اسلامی یعنی آزادی بیان را زیر پا بگذارند، قابل قبول نیست.
اینجانب هشدار می‌دهم که اگر یک بار دیگر این گونه حوادث تکرار شود، با همه اعتقادی که به حمایت از دولت دارم، به کمک نمایندگان خوش‌فکر و مدافع آزادی بیان در مجلس، وزیر کشور را استیضاح خواهیم کرد. امید است اقدامات و دستورات جناب‌عالی، قبل از این اتفاق این وضع را به سامان رساند.

با تقدیم احترام
10/3/1394
علی مطهری

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 طنز : حسن جان! سلام! حالت چطوره عزیزم؟ من خیلی ناراحتم حسن. این روزها مد شده که بگویند حسن روحانی شبیه به محمود احمدی نژاد است و اینها با هم هیچ فرقی ندارند. فارغ از این‌که این مقایسه کار زشتی است و اگر به هرکسی این حرف را بزنی تا دو سال باهات صحبت نمی‌کند باید بگویم به غیر از این که تو اهل تدبیر و آینده نگری و دوراندیشی و برنامه‌ریزی و انضباط مالی هستی یک فرق دیگر هم با احمدی نژاد داری که من آن را امروز یعنی شنبه که در جمع استانداران و فرمانداران سخنرانی داشتی فهمیدم. آن فرق این است که احمدی نژاد معمولا وقتی ازش سوال می‌شد، می‌گفت « من از شما می‌پرسم» و عینا همان سوال را تکرار می‌کرد.
طوری که آدم دچار فلج حرکتی می‌شد. ولی تو بدون این که سوالی ازت پرسیده شود تمام سخنرانی‌هایت بر پایه سنت حسنه «من از شما می‌پرسم» قرار گرفته. یادم می‌آید قبلا یک بار خیلی عصبانی بودی و پرسیده بودی «چرا نمی‌گذارید اساتید در دانشگاه راجع به مسائل کشور اظهارنظر کنند؟» که اتفاقا بنده همان موقع از طرف مردم ازت عذرخواهی کردم و قول دادم دیگر تکرار نکنند و این طور نباشد که تا یک ساعت از وقت کلاس می‌گذرد هی به اساتید کشور بگوییم خسته نباشید و به این ترتیب نگذاریم که بندگان خدا آخر کلاس دو دقیقه هم راجع به مسائل کشور اظهارنظر کنند.
دیروز هم تو با همان لحن قشنگت صحبت‌های مهمی مطرح کردی و مطابق معمول سوالاتی پرسیدی. پرسیدی که: «چه کسی حق دارد با لحن بی ادبانه با سردار دیپلماسی کشور صحبت کند؟» حسن جان! نکته قشنگی مطرح کردی. با سردار دیپلماسی هیچکس حق ندارد بی ادبی کند ولی به نظرم همچنان با محمدجواد ظریف می‌شود بی ادبانه صحبت کرد. من نظرم این است که اسم شناسنامه‌ای ظریف را هم عوض کنیم و بگذاریم سردار سازندگی.
هم قشنگ‌تر است هم کسی دیگر جرات نمی‌کند بگوید بالای چشمت ابروست. سوال بعدی‌ای که مطرح کردی این بود: «انتخابات بدون رقابت امکان پذیر نیست. اصلا انتخاب یعنی چه؟» از آنجایی که تو تا الان در سوئیس زندگی می‌کردی و زیاد با کشور ما آشنایی نداری باید خدمتت عرض کنم که انتخاب (که در کشور شما به آن election می‌گویند) به این معنی است که مثلا از شما می‌پرسند چه نوشیدنی‌ای میل دارید؟ می‌گویی آب پرتقال. می‌گویند آب پرتقال نداریم، آیس کافی هست و قهوه ترک. می‌گویی من اصلا نمی‌تونم کافیین دار بخورم، دکتر منع کرده! می‌گویند: باشه پس همون قهوه رو میاریم.
در پایان هم از آنجایی که ایرانی‌ها اصولا آدم‌های مهمان نوازی هستند عمرا بگذارند نخورده از کافه بیرون بروید، همانجا آن قهوه را با قیف تا ته می‌ریزند توی ... توی ... شما بهش چی میگین؟ آهان حلق ... می‌ریزند توی حلق‌تان که بفهمید دفعه بعد همان اول باید همان گزینه‌ها را انتخاب کنید. آقای روحانی قربان شکلت این فرآیند انتخاب بود دیگر اگر ضعفی در توضیح ماجرا دیدی بگذار به حساب حمایت بی دریغ وزارت ارشادت از مطبوعات. حسن جان! به یک نکته دیگر هم اشاره کردی که من را متوجه اشتباهاتم کرد. گفتی: «چه نعمتی بالاتر از این که استانداری و فرمانداری و وزیری، وقتی در خیابان راه می‌رود چهره مردم را بشاش ببیند».
قربانت گردم برای همین بود که این اتوبوسی‌ها و بی بلیت‌ها را عوض نکردی؟ پیش خودت گفتی احمدی نژاد بامزه بود و مردم می‌دیدنش می‌خندیدند، بگذارم فرمانداران و این‌ها همان طوری احمدی نژادی بمانند که مردم وقتی آنها را می‌بینند بشاش شوند؟ تازه دارم حکمت کارهایت را متوجه می‌شوم. ببخش که این همه جاجت کردم. (جاج چیز بدی نیست. همان قضاوت است). ضمنا خیلی حرف‌های دیگری هم راجع به انتقاد از قوا و این‌ها زدی که من را نگران کرد. یک موقع توقیفت نکنند حسن. به نظرم اینقدر درگیر سیاست نشو. اصلا به من و تو چه ربطی داره، بیا یک گوشه بنشینیم نان و ماست‌مان را بخوریم که البته همان دو سه هزار تومان خرج بر می‌دارد. اصلا ولش کن. بیا یک گوشه بنشینیم همدیگر را نگاه کنیم و لذت ببریم. البته لذت هم خوب نیست و ممکن است مسئله ساز شود. این هم بی خیال. بیا یک گوشه بنشینیم و با بعضی از وزرایت هیچ کاری نکنیم.
ارادتمند تو، سیارسریع‌
اخبار سیاسی - قانون
 

  بسم الله الرحمن الرحیم  

«محسن رنانی» اقتصاددان و استاد دانشگاه در این خصوص دلیل تعلل دولت را واهمه از تبعات اجرا به‌ویژه نارضایتی مردم می‌داند. به‌ گزارش «شهروند» او می‌گوید: امروز هم باید واقعیت‌ها به مردم گفته شود، باید به آن‌ها بگوییم که منابع مورد نیاز برای یارانه نقدی از چه محل، با چه دشواری و بهای از دست رفتن چه فرصت‌های اقتصادی تأمین می‌شود. به ‌عبارت دیگر با بیان زیان‌های یارانه نقدی باید بخشی از یارانه‌بگیران را از لیست مشمولان حذف کنیم. رنانی تاکید می‌کند: من لیست ٢٠شرکت را تهیه کردم و به دست دولت دادم و هنوز معتقدم اگر فقط همین ٢٠شرکت موظف به پرداخت مالیات شوند، بخش بزرگی از منابع مورد نیاز برای پرداخت یارانه نقدی فراهم خواهد شد، به این ترتیب مجبور به افزایش قیمت‌ها و به دنبال آن بالارفتن نرخ تورم و تحمیل شوک رکودی به بخش تولید نخواهیم بود. رنانی می‌افزاید: دولت می‌تواند تنها با گرفتن مالیات از تعدادی از شرکت‌ها، منابع مورد نیاز برای یارانه این افراد را هم تامین کند. به‌عنوان مثال تنها اگر مخابرات موظف به پرداخت مالیات شود یک ماه یارانه نقدی تامین خواهد شد اما متاسفانه به دلایلی که معلوم نیست تمایلی به این امر وجود ندارد. این استاد دانشگاه تأکید می‌کند: متأسفانه دولت در این حوزه گرفتار ترس و نگرانی است درحالی‌که به جد معتقدم اگر مشکلات صادقانه با مردم درمیان گذاشته شود، دولت بیلانی از عملکرد اقتصادی در اختیارشان قرار دهد، مردم هم قطعا همراهی خواهند کرد البته باید به بخشی از مردم کماکان یارانه تعلق گیرد. 

  بسم الله الرحمن الرحیم  

به گزارش بولتن نیوز؛ عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس گفت: موضوع داعش جدی است ولی مسئولان آن را جدی نمی گیرند. وی افزود: موضوع داعش مستقیما امنیت ملی ما را تهدید می کند. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: در حوزه انتخابیه من ۴۲۵ کیلومتر مرز مشترک با عراق داریم، اخیرا به امیر پوردستان که به مجلس آمده بود؛ گفتم در استان من نیروی کافی ندارید، که گفت بله درست می گویید. وی ادامه داد: به فرمانده نیروی زمینی ارتش گفتم پس شما موضوع داعش را جدی نمی گیرید، در مرز، ما چهار تا پاسگاه داریم که در هر پاسگاه ۱۰ نیروی مرزبانی وجود دارد و این ها آسیب پذیر هستند. شوهانی تاکید کرد: نتوانستیم مرزها را محکم کنیم و خیلی خلاء مرزی داریم. وی افزود: سوریه و عراق هم جزو امنیت ملی ماست ولی بعضی اوقات داعش تا فاصله ۴۰ کیلومتری مرزهای ما پیش روی کرده و الان هم در همین حدود است. شوهانی گفت: وقتی مردم می خواستند برای مراسم اربعین به کربلا بروند داعش را از مسیر کربلا دور کردیم تا به مردم نزدیک نشوند. وی با اشاره به سخنان وزیر کشور که گفته است، اگر داعش تا فاصله ۴۰ کیلومتری مرزهای ما پیش روی کند، ورود خواهیم کرد گفت: فرض کنید داعش امشب به ۳۵ کیلومتری آمد، چگونه می خواهیم مقابله کنیم چرا که زیرساخت ها آماده نیست. وی ادامه داد: داعش به دنبال تقسیم عراق است و حتی بغداد را در اقلیم سنی قرار دادند و دشمنان می خواهند داعش را تثبیت و سپس تقسیم عراق و سوریه را عملیاتی کنند.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: این کمیسیون نیز صرفا افراد را دعوت می کند و از آن ها توضیح می خواهد ولی ما که نمایندگان استان های مرزی بوده و درگیر این مسئله هستیم می دانیم چه خبر است. شوهانی تاکید کرد: به همه مسئولان می گویم حمله داعش به ایران را شوخی نگیرید. وی ادامه داد: آن ها که به عراق و سوریه حمله کرده اند هدفشان ایران است.
نماینده مردم ایلام، مهران، ایوان، چرادول اظهارداشت: اگر عراق و سوریه را بگیرند قدم بعدی ما هستیم و داعش با روحیه و امکاناتی که دارد به راحتی دست بردار نیست. وی تاکید کرد: باید آمادگی ما در مرزها صددرصدی باشد.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: در سال های گذشته در مرزهای شرقی اقدامات خوبی صورت گرفته ولی مرزهای غربی را جدی نگرفته ایم بنابراین در این مناطق خلاء مرزی داریم.
شوهانی در پایان گفت: با صحبت هایی که اخیرا شده امیدواریم شاهد تحرک بیشتری در این رابطه باشیم.
به گزارش مشرق، " احمد شوهانی ” نماینده مردم ایلام، مهران، ایوان و چرداول، به تحرکات اخیر گروهک تروریستی «داعش» اشاره کرد و گفت: موضوع داعش جدی است ولی مسئولان آن را جدی نمی گیرند.
 

  بسم الله الرحمن الرحیم  

عبرت نیوز: افزایش شدید قیمت سوخت از بنزین و گاز گرفته تا گازوئیل و حذف بنزین سهمیه­ای به دلایل متعددی موجب کاهش کسری بودجه دولت خواهد شد. دولت سالانه هزینه زیادی برای ارزان تمام شدن قیمت بنزین و سایر سوخت­ها برای مصرف کننده متقبل می­شود. اما آثار دیگر افزایش قیمت سوخت به عنوان یک کالای مهم و دارای قیمت کلیدی، می­تواند آثار متفاوتی بر سایر قیمت­ها و نرخ­های موجود در بازار برجای گذارد. با توجه به تجارب موجود در دولت گذشته، نمی­توان به این طرح یکسره خوشبین بود و آن را مطابق با مبانی علم اقتصاد دانست. در این مورد «حسین راغفر» اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا معتقد است که همان چالش­ها که در دولت­های قبل پس از افزایش قیمت حامل­های انرژی پیش آمد، دوباره تکرار خواهد شد و مهر خود را بر آینده­ اقتصاد ایران خواهد کوبید.

  بسم الله الرحمن الرحیم  

  مرحوم نلسون ماندلا ، رهبر انقلاب «آفریقای جنوبی» :
"ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ" ﯾﻌﻨﯽ اینکه میخوﺍﻫﻤﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻔﯿﺪﯼ ؛ دلبستگی مفهومش این است که دوستت دارم ، حتی اگر برایم مفید نباشی ... 
 ﺑﻪ قلم ِ ﮔﺮﺍﻥﻗﯿﻤﺖ ﻣﯿﺰ کارم وابسته-ام چونکه ﺑﺮﺍیم فایده دارد ؛ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺁﺑﺮﻧﮓ ِ کهنه وَ بدرد-نخورم دلبسته-ام چون ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ روزهای ﮐﻮﺩکی-ام ﺍﺳﺖ ...

 ﺑﻪ ﻣﯿﺰ کارم هم  ﮐﻪ ﻫﺮ روز از ﺁﻥ استفاده میکنم ﻭﺍﺑﺴﺘﻪﺍﻡ ؛ به گلدان کاکتوس کوچک کنار پنجره-ام دلبسته-ام ...
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺭﺍ از فرهنگ خانواده وَ ﺟﺎﻣﻌﻪ میگیریم ، ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ «ﺧﻮﺩ ﻭﺍقعی من» ﻫﺴﺘﻨﺪ ...
به کسی که دوستش داری، «دلبسته» باش ، نه وابسته ...

هرگز، منتظر" فرداى خیالى" نباش.
سهمت را از" شادى زندگى"، همین امروز بگیر.
فراموش نکن «مقصد» ، همیشه جایى در انتهاى مسیر نیست ...
«مقصد» لذت از قدم-هایی است که برمى داریم ...
نگران فردا مباش ، از گندم زار من و تو مشتی کاه می ماند برای بادها ...

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 طنز ، گزارشگر صدا و سیما از غرب! ، لندن، اسماعیل فلاح، خبرنگار صدا وسیما:
این شب ها، شب های عید است و مردم غرب برای خرید به خیابان ها آمده اند. در خدمت جرج لوکاس شهروند انگلیسی هستیم.
جرج! بگو برای چی اومدی بیرون؟
جرج: هدف خاصی نداشتم، اومدم بیرون که هوا بخورم.
(ترجمه: برای خرید شب عید بیرون آمده ام)
خبرنگار : ولی من خریدی در دستت نمی بینم؟
جرج: آخه من خریدی نداشتم.
(ترجمه: متاسفانه نتوانستم خریدی کنم!)
خبرنگار : آخی! نمی تونی آجیل بخری؟ نه؟
جرج: من اصلا نمی خواستم آجیل بخرم.
(ترجمه: نه ما اینجا نمی تونیم آجیل بخریم.)
خبرنگار : می فهمم چی می کشی. آجیل گرون شده و قدرت خرید شما هم اومده پایین!
جرج: عجب زبون نفهمیه ها. میگم نمی خوام آجیل بخرم! می فهمی؟ نمی خوام!
(ترجمه: نمی تونم بخرم! به چه زبونی بگم؟ نمی تونم! قدرت خرید ندارم).
خبرنگار (رو به دوربین): بینندگان عزیز! همان طور که ملاحظه می فرمایید بحران اقتصادی در غرب اعصاب و روان شهروندان را به هم ریخته است. اقتصاد و جوامع غربی رو به اضمحلال است و شهروندان در آستانه فروپاشی روانی قرار گرفته اند! اسماعیل فلاح !خبرنگار واحد مرکزی خبر در لندن!

  بسم الله الرحمن الرحیم  

  چند سال پیشا، یه روز ممد گوشی نو خریده بود … همون روز اول که آدم ذوق گوشی رو داره و همه‌ش داره منوهاش رو بالا پایین می‌کنه، گوشی از جیبش افتاد توی چاه دستشویی.

خلاصه شسته و نشسته از دستشویی پرید بیرون و یه کاغذ زد پشت در که «خراب است لطفا استفاده نکنید» و دوید یه راهنمای همشهری گیر آورد از توش زنگ زد به یه لوله بازکنی که بیان گوشی رو در بیارن.

کل جریان زنگ زدن شاید سه دیقه طول نکشید، ولی وقتی برگشت دید یکی توی دستشوییه! حالا اونجا سه تا دستشویی کنار هم بود که دوتای دیگه هم خالی بودن ولی طرف اونا رو ول کرده بود صاف رفته بود سراغ همین که روی درش زدن لطفا استفاده نکنید!

ممد عصبانی و حیرون واستاده بود پشت در ببینه کی میاد بیرون و ماها هم که رد می‌شدیم قیافه غضبناکش رو دیدیم پرسیدیم جریان چیه و ما هم کنجکاو شدیم واستادیم ببینیم طرف کیه. خلاصه پنج-شیش نفر واستاده بودیم که «مدیر عجیب» اومد بیرون و ما رو که دید با یه حالت متعجب-شاکی ای اشاره کرد به کاغذ روی در و گفت که «آقا الکی نوشته، من استفاده کردم سیفون هم کشیدم هیچ اشکالی نداشت»!!

مدیر عجیب همه کارهاش همینجوری بود. یعنی دیگرون وقتی چیزی می‌گن یا کاری می‌کنن، آدم بالاخره یه تصوری داره که چی توی سرشون گذشته که نتیجه‌ش شده این حرف یا عمل. در مورد این نه! هیچ تصوری نداشتیم که چی توی سرش می‌گذره و هرچی ازش می‌دیدیم یا می‌شنیدیم مایه حیرت بود.

بعدا که قضیه موبایل رو بهش گفتن پیشنهاد کرد که بریم طبقه پایین گوش‌مون رو بچسبونیم به لوله‌ی فاضلاب، بعد به موبایل ممد زنگ بزنیم ببینیم صدای زنگش از کجا میاد، به لوله‌بازکن‌ها بگیم همونجا رو بشکافن!