بسم الله الرحمن الرحیم  

  بهای ِ آزادی ... 

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید

  پشه ای در استکان آمد فرود / تا بنوشد آنچه وا پس مانده بود 
 کودکی -از شیطنت- بازی کنان / بست با دستش دهان استکان! 
 پشه دیگر طعمه اش را لب نزد / جست تا از دام کودک وا رهد 
 خشک لب، میگشت، حیران، راه جو / زیر و بالا ، بسته هر سو راه او 
 روزنی میجست در دیوار و در / تا به آزادی رسد بار دگر 
 هر چه بر جست تکاپو می فزود / راه بیرون رفتن از چاهش نبود 
 آنقدر کوبید بر دیوار سر / تا فرو افتاد خونین بال و پر 
 جان گرامی بود و آن نعمت لذیذ / لیک آزادی گرامی تر ، عزیز  

«فریدون مشیری»

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی