سخنرانی وُ موعظه بس است ...

  بسم الله الرحمن الرحیم  

 سخنرانی وُ موعظه بس است ...

  جهت مراجعه به مرجع متن، یا عنوان اصلی، به پیوند فوق اشاره کنید

  فرض محال که محال نیست. فرض کنیم پیرزن های وسواسی صفه نشین مسجد و بازار و کوچه بپذیرند که آب مایه حیات است نه جاروی حیاط و طی یک تصمیم انقلابی اراده کنند که عادت نادرست استفاده مسرفانه از آب لوله کشی را برای همیشه ترک کنند یا شهروندان مدرن و مبادی آداب و وظیفه شناس در اقدامی خودجوش و داوطلبانه تمامی شیرآلات خانگی و شرکت و اداره شان را به نوع کم مصرف تغییر دهند.همینطور میشود تصور کرد تمام کولرهای خانگی و اداری از نوع آبی به گازی تبدیل شده و مصرف آب در این بخش به صفر برسد.با این اوصاف آیا بحران آب دیار ما مهار شده و ما میتوانیم امیدوار باشیم که در طول سال در زمینه آب شرب مشکلی نخواهیم داشت؟

در بلاد عقب افتاده،جهان سوم یا کمی محترمانه بگوییم کشورهای در حال توسعه،یکی از عادات قابل بحث،کلی و بدون آمار و ارقام مصاحبه کردن و اطلاعات دادن است.به کار بردن کلمات بسیار، خیلی ، قابل توجه،کم،پایین و مواردی از این دست در گفتگوها،مقالات و روزنامه های ما عادی است.علت را شاید بتوان پیش بینی راه فرار برای مواقعی دانست که ممکن است گفته ها و اطلاعات ما نادرست باشد لذا میتوانیم توجیهاتی برای فریب مخاطب داشته باشیم و جایگاه خود را به عنوان کارشناس همه چیزدان حفظ کنیم.با شروع گرما و افزایش نیازهای آبی شهروندان در و دیوار شهر و ادرات پر میشود از انواع شعارها و توصیه ها ،که کمبود آب جدی است.دچار خشکسالی هستیم. مصرف آب مسرفانه است.سردوش های حمام را به نوع کم مصرف تغییر دهید و... مشخص است که این توصیه ها تاثیر چندانی نداشته و بحران کمبود آب روز بروز در شهرضای ما گسترده تر میشود.

چرا هیچیک از این توصیه ها جدی گرفته نمیشود؟ و در صورتی که این توصیه ها عملی شود تا چه حد در حل مشکل کم آبی موثر است؟چرا در زمینه مصرف درست آب فرهنگ سازی نشده است؟پاسخ سوال اول مشخص است چون آنچه خواسته میشود واقع بینانه نیست.هزینه تغییر شیرآلات ساختمانی به نوع کم مصرف بالاتر از توان خانوارهاست و تا مجبور به تعویض آن نشوند چنین کاری را نخواهند کرد.کولرهای گازی گرانتر از نوع آبی است و مصرف برق بیشتری هم دارند.پاسخ سوال سوم هم این است که آموزش مصرف بهینه آب در مدارس و مهدها یک موضوع لوکس و مخصوص ملل مترقی است و آموزش و پرورش وقت و منابعی برای این مورد ندارد.اما پاسخ به سوال دوم کمی سخت تر است.تا کنون هیچ استانداردی مبنی بر سرانه مصرف آب برای شهری با جغرافیای شهرضا ارائه نشده است.به این معنی که اگر در تهران مصرف سرانه استاندارد یک عدد مشخص است برای شهر ما چه عددی مطلوب است تا نیازهای آشامیدنی و بهداشتی شهروندان تامین شود.ای کاش کسی منصفانه جواب میداد اگر اکثریت شهروندان ما تمام موارد توصیه شده برای صرفه جویی را مراعات کنند،آنوقت آب کافی برای مصرف وجود خواهد داشت؟

آیا آنهایی که مسئولیت مستقیم یا غیرمستقیم در تامین پایدار نیازهای آبی این شهر داشته و دارند پیش بینی امروز و فردای ما را کرده اند؟آیا روند مهاجر پذیری شهرضا و سکونت روزافزون ساکنان شهرها و روستاهای اطراف رصد شده و پیش بینی نیازهای آن میشود؟فرضا که از بحران امسال با استفاده از ظرفیت آب چاههای کشاورزی و تزریق آن به شبکه آب لوله کشی عبورکردیم.آیا به تعویق انداختن بحران به معنی حل آن است؟سالها کم کاری و بی مسئولیتی در قبال مسائل و مشکلات شهرضای ما رفته رفته به مرز بحران رسیده و اگر فکری برای آن نشود تبدیل به تراژدی میشود.

کمبود بودجه مشکل مهمی است اما بی لیاقتی برخی از آن مهمتر است. اگر کسانی بر اساس حقی که دارند مصمم هستند در این منطقه زندگی کنند باید منابع آبی مورد نیازشان هم تامین شود.نمیشود به شهروندان تحکم کرد.اما میتوان برای نیازهای مردم تدبیر و اقدام کرد.

 

 تهیه وَ تدوین : عـبـــد عـا صـی